wzystko o teatrze i operze
Andrzej Strzelecki, jak zwykle, nie zawiódł swoich fanów. Przygotował z grupą młodych i utalentowanych aktorów show. Brawo dla artystów, którzy w dwudziestoosobowej grupie występowali na scenie w różnych choreografiach.
Czytaj dalej Chopin w Ameryce – recenzja spektaklu
„Premiera spektaklu „Świt, czyli opowieść o wampirze” w wykonaniu przyszłych duchownych odbędzie się za kilka dni. – Tytuł nawiązuje do modnego ostatnio tematu książek, czyli wampirów – wyjaśnia Karol Stawowczyk, jeden z kleryków występujących w spektaklu. Dodaje, że to nie będzie historia o wampirach, do jakich przywykliśmy. – Chcemy opowiedzieć prawdę o człowieku, który w naturze ma miłość. Ale często jest bardziej krwiożerczy niż wampir – zaznacza Stawowczyk.
W repertuarze teatru „Capitol” pojawił się spektakl „Smak mamrota” w reżyserii Wojciecha Adamczyka. Inscenizacje mogę polecić zwłaszcza fanom serialu „Ranczo”, ale nie tylko.
„Banderia” zostanie pokazana w nowym amfiteatrze, usytuowanym na bulwarze przy Zamku w Malborku. Widowisko historyczne będzie łączyć walory poetyckiego oratorium rockowego z najnowocześniejszymi technikami multimedialnymi i elementami rekonstrukcji historycznych.
W „Kreacji” Suchockiej mamy świetne kreacje aktorskie. Jerzy Radziwiłłowicz – mistrz w swoim fachu, rzemieślnik i artysta w jednym, aktor o nienagannej dykcji, człowiek proklamujący języka polski i Marcin Hycnar, reprezentant młodego pokolenia z bogatym warsztatem aktorskim, ścierają się w spektaklu. Jerzy Radziwiłłowicz wciela się w postać artysty malarza, którego Pan (Marcin Hycnar) będzie stwarzać. Relacja Mistrz i Uczeń odwrócona.
„Tego, co ty widzisz, nikt inny nie zobaczy, choćby i widział więcej” – mówi do Piotra stary nauczyciel. Od najwcześniejszych lat życia niewidzialny cyrkiel zakreśla coraz to szersze koła osobistego widnokręgu człowieka. Im wyżej, im doroślej, im bliżej kresu, tym dalej sięga wzrok, tym odleglejsza linia spotkania nieba i ziemi. I można nawet nabrać pewności, że to miejsce, gdzie ziemia dotyka nieboskłonu, nie istnieje. Jest iluzją, na którą dojrzały, inteligentny umysł nie powinien dać się nabrać. Wtedy jednak na ratunek spieszy zapamiętane z dzieciństwa przekonanie, że stary Kaziuń doszedł – tam gdzie jest „nieba brzeg”. Tajemnica świata, odkrywana dzięki komunikowaniu sobie nawzajem naszych „widzeń”, pozostaje nienaruszenie nierozwiązywalna, mimo wysiłków całego sztabu przenikliwych intelektów i dzięki pamięci ocalającej tajemniczość. Widnokrąg jest niezmiennie realny.
Spektakl w „Imce” został zrealizowany na podstawie tekstów ks. Jędrzeja Kitowicza („Opis obyczajów za panowania Augusta III”), Henryka Rzewuskiego („Pamiętnik Soplicy”) i innych tekstów cudzoziemców odwiedzających Polskę w czasach Augusta. W przedstawieniu wychwalane są czasy Augusta III Sasa – parafrazując słowa aktorów – Polska nie miała i nie będzie mieć „tak dobrego, tak wspaniałego i tak hojnego króla jak August III”. Warto dodać, że w sztuce Grabowskiego osiemnastowieczne obyczaje są przeplatane ze wzmiankami o współczesnej Warszawie.
Panowie są jednak w innym momencie swojego życia, w nowej sytuacji. Andy ożenił się i z Rogerem rozmawia tylko w łazience. Żona Andy’ego spodziewa się dziecka, jej mąż jest załamany, bo nie jest gotowy na bycie ojcem, natomiast Roger jest zachwycony, ponieważ w pewnym sensie czuje satysfakcję: wypełnił swoją misję, a ponadto w końcu będzie mógł sobie poużywać, bo po porodzie żona Andy’ego zacznie stosować tabletki antykoncepcyjne i nie będą już potrzebne prezerwatywy…